Przepiękne piruety w tym różne pokazy pokazują nam Rybitwy krążące nad wodami m. WŁADYSŁAWOWO i okolic, by nagle opaść pionowo w dół. Na brzegu z charakterystycznymi wrzaskami podfruwają bardzo pospolite mewy śmieszki. Płytką wodę przebiegają sieweczki, brodźce, ostrygojady. Wbrew pozorom głównym pokarmem wszystkich tych ptaków nie są ryby, lecz najrozmaitsze bezkręgowce.

Nasz Bałtyk jest bogaty w glony, które porastają dno nieraz aż do głębokości 20 metrów. Prócz zielenic często występuje tu także brunatny morszczyn. W płytkich wodach znajduje więc pokarm z ogromnej liczby jamochłonów, skorupiaków, ślimaków i małży.

Część z nich żyje zagrzebana w piasku, a pożywienia dostarczają im rozbijające się na plaży fale. Nad Bałtykiem brak jednak, charakterystycznych np. dla zachodnich wybrzeży Francji, rozległych terenów codziennie zalewanych w czasie przypływu, a potem odsłanianych na wiele godzin. Dlatego też wszystkie ptaki żerują na bardzo wąskim pasie wybrzeża, jedynie rybitwy polują na głębszych wodach, ale typowymi rybożercami są tylko największe ptaki. Należą do nich gnieżdżące się na skałkach Wolina bieliki i rybołowy, a także kormorany i czaple, które nad slonawymi wodami Zalewu Wiślanego założyły swą największą w Polsce kolonię.

Spośród ryb najlepiej przystosowane do życia w płytkich wodach są płastugi – przede wszystkim stornia, zwana potocznie flądrą, oraz podobna do niej gładzica. Wśród glonów, między kamieniami lub w pustych muszlach małży kryją się też pospolite babki czarne. Te niewielkie rybki posiadają specjalne przyssawki, dzięki którym mogą się wspinać nawet po palach falochronów. Ponieważ są mało odporne na chłód, zimą odpływają od brzegu,by szukać schronienia w głębszych, dłużej zachowujących ciepło wodach. Dwa razy do roku przy brzegu pojawiają się śledzie, które odbywają tarło, pozostawiając na dnie grube dywany ikry.

Wynika to przede wszystkim : ogromnej liczby tych ryb w Bałtyku, gdyż samice składa­ ją stosunkowo niewiele, bo około 100 tysięcy jaj, zaś każ­ da ławica odbywa tarło tylko raz, wiosną albo jesienią.

Przy ujściach rzek, gdzie zasolenie wody jest bardzo ma­ łe, tasiemica tworzy prawdziwe podwodne łąki. Żyje tam certa – ryba, która podobnie jak trocie i łososie wędruje w górę rzeki, by odbyć tarło. Jest to także ulubione środo­ wisko cierników – kilkucentymetrowych rybek pospoli­ tych w wodach całej nizinnej Polski. Ciemiki mnożą się bardzo szybko, a ponieważ chętnie żywią się narybkiem, traktowane są przez rybaków jako uciążliwe szkodniki.

Jednym z najcenniejszych przyrodniczo fragmentów na­ szego wybrzeża jest położony na jego zachodnim krańcu Wolin – jedyna duża wyspa w całości należąca do Polski.

Jej znaczna część opada stromo ku morzu, a po południowej stronie wznoszą się wapienne skałki. Najwęższe wzgórzema ponad 100 metrów wyso- kości, a na silnie pofałdowa- nym terenie utworzyły się niewielkie jeziorka. Większą część wyspy porastają lasy, m.in. typowe dla nadmor- skich piasków bory sosnowe. Wapienne gleby zostały nato­ miast opanowane przez wspa­niale buczyny, w których za­kwita co roku aż 16 gatunków leśnych storczyków. Utwo­rzony w 1960 roku Woliński Park Narodowy obejmuje znaczną część wyspy i otacza­jących ją wód.

Bardzo cenionym miejscem jest też Półwysem Helski na odcinku Hel – Wladysławowo.