Foka pospolita – Phoca vitulina – Władysławowo
Nazwa tej foki jest myląca, gdyż jest to najmniej pospolita foka Morza Bałtyckiego. Jej populację dla tego akwenu szacuje się zaledwie na 400 szt. Samce osiągają długoć do 180 cm, przy ciężarze do 130 kg, samice są nieco mniejsze – dorastają do 150 cm długoci i ciężaru 105 kg. Ubarwienie ciała jest różnorodne – od jasnoszarego do ciemnobrązowego z ciemniejszymi, małymi plamkami na całym ciele, przy czym strona brzuszna jest zwykle janiejsza od grzbietu. Często można zauważyć wokół oka jasną obwódkę. Poza nieznacznymi różnicami w rozmiarach ciała, w przeciwieństwie do fok szarych, nie obserwuje się u tego gatunku dymorfizmu płciowego. Charakterystyczna jest mała, kocia głowa, duże, osadzone blisko siebie oczy oraz nozdrza w kształcie litery V, łączące się w dolnej częci. Jest jednym z najbardziej rozprzestrzenionych gatunków płetwonogich na wiecie, populacja bałtycka zasiedla południowo-zachodnią częć tego akwenu. Gatunek ten przebywa zwykle w wodach płytkich, w pobliżu piaszczystych lub kamienistych plaż. W wodzie zwierzęta widywane są zwykle pojedynczo lub w małych grupach, na lądzie grupują się, nie przebywając jednak zbyt blisko siebie. Są bardzo płochliwe, prawie niemożliwe jest zbliżenie się do nich na brzegu. Samice osiągają dojrzałoć płciową w wieku 4 lat, samce -6. Okres godowy przypada na wrzesień lub początek padziernika. Młode rodzą się na przełomie czerwca i lipca na brzegu, z dala od stada. Mierzą 70-90cm dł. i ważą 9-11 kg. Swoją niemowlęcą sierć tracą jeszcze w łonie matki lub zaraz po urodzeniu, toteż zwykle przychodzą na wiat ubarwione tak jak dorosłe osobniki, w miarę upływu lat lekko ciemniejąc. Karmione są mlekiem matki przez 4-6 tygodni. Po tym okresie rozpoczynają samodzielne życie, pozostając jednak przez pewien czas pod matczyną opieką. Zapraszamy do Władysławowa.
U polskich wybrzeży gatunek ten pojawia się bardzo rzadko, w rejonie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego odnotowywany był dwukrotnie.
Foka obrączkowana – Phoca hispida
Najmniejsza z bałtyckich fok, zwana również nerpą, osiąga rozmiary od 125 do 160 cm. Samice są mniejsze, do 145 cm, ważą rednio do 70 kg. Jest to gatunek arktyczny. W Bałtyku jest reliktem okresu lodowcowego. Populacja bałtycka liczy ok. 3 000 osobników, zamieszkuje północno – wschodnią częć morza, głównie zatokę Botnicką i Fińską. Ubarwienie ciała jest zwykle szarobrązowe, ciemniejsze na grzbiecie, janiejsze na bokach i brzuchu, z charakterystycznymi jasnymi liniami w kształcie wydłużonych piercieni. Od piercieni tych pochodzi nazwa gatunku. Mała głowa z krótkim pyszczkiem osadzona jest na krótkiej szyi. Charakterystyczne są duże, blisko osadzone oczy oraz jasne wąsy o paciorkowej strukturze. Foki te występują raczej pojedynczo, żyją głównie na lodzie, utrzymując w nim otwory oddechowe. Są bardzo ostrożne i nieufne, a jednoczenie zawsze ciekawe, podobnie jak foki pospolite. Jedzą głównie małe ryby oraz mięczaki i skorupiaki. Samce osiągają dojrzałoć płciową w siódmym roku życia, samice wczeniej – w piątym. Młode przychodzą na wiat na przełomie lutego i marca, na krach i polach lodowych. Mają 50 cm długoci i ważą 4 kg. Matka robi w niegu rodzaj jamy, kilkumetrowej długoci, w której mała foczka leży bezpiecznie ukryta przed wszelkimi zagrożeniami, również polującymi na nie ludmi. Aby to ujrzeć zapraszamy do Władysławowa i do skorzystania z kwater Władysławowa.