Nad polskim pięknym morzem znajduje się Władysławowo. W tym czasie ma za zadanie nauczyć się samodzielnego życia, podglądając zachowanie matki. Na południowych brzegach Bałtyku gatunek ten pojawia się bardzo rzadko. Zanotowano 9 obserwacji, z których 4 pochodzą z plaż Słowińskiego Parku Narodowego, a 5 znaleziono na akwenie Zatoki Gdańskiej. Jedną z nich, zaplątaną w sieci w rejonie Rewy na obszarze Nadmorskiego Parku Krajobrazowego udało się uratować i po dwumiesięcznej rehabilitacji w Stacji Morskiej UG w Helu wypuœcić na wolnoœć.

Foka szara Władysławowo noclegi Władysławowo pokoje

Wprawdzie tereny Nadmorskiego Parku Krajobrazowego są odwiedzane przez wszystkie z trzech wymienionych gatunków, jednak zdecydowanie najczęœciej czynią to foki szare. Nie można wykluczyć, że od czasu do czasu dochodzi nawet do porodu młodych w tym rejonie. Umiejętnoœć racjonalnego zachowania się wobec takiego faktu może pomóc przeżyć zwierzęciu.

UWAGA!

Jeœli spacerując po plaży znajdziesz młodą fokę, postaraj się zapewnić jej przede wszystkim spokój. Jeœli nie jest ranna nie zabieraj jej z plaży. Zawiadom ftatyćhmiast Stację Morską w Helu, najbliższą placówkę ochrony wybrzeża lub bosmanat portu.

Przed udzieleniem znalezionej foce pomocy, należy się upewnić czy w pobliżu nie pływa jej matka. Młoda foka spędza pierwsze tygodnie życia na brzegu, nie wchodząc do wody przez około trzy tygodnie. Matka przypływa kilka razy dziennie, aby ją nakarmić. Zawsze jednak utrzymuje w wodzie dystans na tyle bliski, aby nie stracić swojego dziecka z oczu. Jeżeli nie pojawi się w zasięgu wzroku w ciągu godziny, najprawdopodobniej już nie wróci. Zapraszamy do pięknego Władysławowa.

Foka pospolita – Phoca vitulina – Władysławowo

Foka pospolita Władysławowo noclegi Władysławowo kwatery

Nazwa tej foki jest myląca, gdyż jest to najmniej pospolita foka Morza Bałtyckiego. Jej populację dla tego akwenu szacuje się zaledwie na 400 szt. Samce osiągają długoœć do 180 cm, przy ciężarze do 130 kg, samice są nieco mniejsze – dorastają do 150 cm długoœci i ciężaru 105 kg. Ubarwienie ciała jest różnorodne – od jasnoszarego do ciemnobrązowego z ciemniejszymi, małymi plamkami na całym ciele, przy czym strona brzuszna jest zwykle jaœniejsza od grzbietu. Często można zauważyć wokół oka jasną obwódkę. Poza nieznacznymi różnicami w rozmiarach ciała, w przeciwieństwie do fok szarych, nie obserwuje się u tego gatunku dymorfizmu płciowego. Charakterystyczna jest mała, „kocia” głowa, duże, osadzone blisko siebie oczy oraz nozdrza w kształcie litery „V”, łączące się w dolnej częœci. Jest jednym z najbardziej rozprzestrzenionych gatunków płetwonogich na œwiecie, populacja bałtycka zasiedla południowo-zachodnią częœć tego akwenu. Gatunek ten przebywa zwykle w wodach płytkich, w pobliżu piaszczystych lub kamienistych plaż. W wodzie zwierzęta widywane są zwykle pojedynczo lub w małych grupach, na lądzie grupują się, nie przebywając jednak zbyt blisko siebie. Są bardzo płochliwe, prawie niemożliwe jest zbliżenie się do nich na brzegu. Samice osiągają dojrzałoœć płciową w wieku 4 lat, samce -6. Okres godowy przypada na wrzesień lub początek paŸdziernika. Młode rodzą się na przełomie czerwca i lipca na brzegu, z dala od stada. Mierzą 70-90cm dł. i ważą 9-11 kg. Swoją niemowlęcą sierœć tracą jeszcze w łonie matki lub zaraz po urodzeniu, toteż zwykle przychodzą na œwiat ubarwione tak jak dorosłe osobniki, w miarę upływu lat lekko ciemniejąc. Karmione są mlekiem matki przez 4-6 tygodni. Po tym okresie rozpoczynają samodzielne życie, pozostając jednak przez pewien czas pod matczyną opieką. Zapraszamy do Władysławowa.

U polskich wybrzeży gatunek ten pojawia się bardzo rzadko, w rejonie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego odnotowywany był dwukrotnie.

Foka obrączkowana – Phoca hispida

Najmniejsza z bałtyckich fok, zwana również nerpą, osiąga rozmiary od 125 do 160 cm. Samice są mniejsze, do 145 cm, ważą œrednio do 70 kg. Jest to gatunek arktyczny. W Bałtyku jest reliktem okresu lodowcowego. Populacja bałtycka liczy ok. 3 000 osobników, zamieszkuje północno – wschodnią częœć morza, głównie zatokę Botnicką i Fińską. Ubarwienie ciała jest zwykle szarobrązowe, ciemniejsze na grzbiecie, jaœniejsze na bokach i brzuchu, z charakterystycznymi jasnymi liniami w kształcie wydłużonych pierœcieni. Od pierœcieni tych pochodzi nazwa gatunku. Mała głowa z krótkim pyszczkiem osadzona jest na krótkiej szyi. Charakterystyczne są duże, blisko osadzone oczy oraz jasne wąsy o paciorkowej strukturze. Foki te występują raczej pojedynczo, żyją głównie na lodzie, utrzymując w nim otwory oddechowe. Są bardzo ostrożne i nieufne, a jednoczeœnie zawsze ciekawe, podobnie jak foki pospolite. Jedzą głównie małe ryby oraz mięczaki i skorupiaki. Samce osiągają dojrzałoœć płciową w siódmym roku życia, samice wczeœniej – w piątym. Młode przychodzą na œwiat na przełomie lutego i marca, na krach i polach lodowych. Mają 50 cm długoœci i ważą 4 kg. Matka robi w œniegu rodzaj jamy, kilkumetrowej długoœci, w której mała foczka leży bezpiecznie ukryta przed wszelkimi zagrożeniami, również polującymi na nie ludŸmi. Aby to ujrzeć zapraszamy do Władysławowa i do skorzystania z kwater Władysławowa.

Waleń Władysławowo pokoje

Rejon wód przylegających do Nadmorskiego Parku był w historii odwiedzany także przez inne gatunki waleni. W XIII i XVIII wieku w Zatoce Puckiej odnotowano obecnoœć delfina butlonosa (T. truncatus).

Iloœć morœwinów (złowionych, obserwowanych i znalezionych) zarejestrowana od 1986 do 1996 roku w rejonie polskiego wybrzeża
Dwukrotnie zanotowano obecnoœć biełuchy (D. leucas). Po raz pierwszy ten polarny wal odwiedził Zatokę w maju 1979 roku, zapędzając się aż w pobliże portu w Pucku. Był też widziany w rejonie Osłonina. Kolejny raz biełuchę zauważono w grudniu 1986 roku. Płynęła pomiędzy kutrami, które schowane przed sztormem kotwiczyły przy brzegu na północny wschód od Helu.

Kolejnym gatunkiem walenia, jaki został odnotowany w tym rejonie był delfin białonosy (L. albiristris). Po raz pierwszy znaleziono martwego osobnika na plaży w Rozewiu w grudniu 1994 roku. Rok póŸniej, w sierpniu 1995 roku, przez prawie miesiąc w strefie przybrzeżnej morskiej częœci Półwyspu Helskiego przebywała młoda samica tego gatunku. Spędzając parę dni w pobliżu boi władysławowskiego portu, była oglądana przez tysiące turystów. Towarzyszyła także rybakom na okolicznych łowiskach, zginęła w sieci jednego z trałujących kutrów. Polecamy do odwiedzania tak ciekawe nadmorskie tereny, a bogata Baza Noclegowa Władysławowa gwarantuje pełne zadowolenie.

Morœwin bałtycki ( bałtycki delfin) Władysławowo kwatery

Morœwiny żyją w Morzu Bałtyckim i na Cieœninach Duńskich, zasiedlają też wody Zatoki Puckiej. Morœwiny uchodzą za zwierzęta nieœmiałe i płochliwe. Żyją w niewielkich, liczących kilka sztuk stadach, unikając kontaktu z człowiekiem. Czasem grupują się w większe stada, liczące do 50 osobników, w których wspólnie żerują lub rozradzają się. Bardzo trudno jest je zaobserwować, gdyż pojawiają się na powierzchni zaledwie na sekundy, wystawiając ponad wodę jedynie niską, jednolicie czarno zabarwioną płetwę grzbietową. Pływają wolno, osiągając prędkoœć najwyżej do 22 km/h.

W polskich wodach morœwiny żywią się głównie rybami babkowatymi, œledziami i szprotami.

W okresie międzywojennym zwierzęta te uznano za szkodniki, niszczące rybostan i sieci. Za każdego złowionego morœwina wypłacano rybakom początkowo 2, potem 5 zł premii. Dzięki prowadzonej wówczas ewidencji wypłat wiadomo, że w latach 1922-1937 złowiono kilkaset sztuk tych zwierząt . Dziœ morœwiny są zwierzętami chronionymi w Polsce i Europie.

W Bałtyku, gdzie morœwiny są gatunkiem skrajnie zagrożonym, żyje ich dziœ nie więcej niż ok. 800-1000 szt. U polskich wybrzeży występują znacznie rzadziej niż przed wojną, niemniej od około dziesięciu lat liczba odnotowanych obserwacji sukcesywnie wzrasta . W Polsce wszelkie dane na ten temat zbiera i koordynuje badania Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego w m. Hel.

Za preferowane miejsce ich występowania należy uznać Zatokę Pucką, w tym wody będące w granicach Nadmorskiego Parku Krajobrazowego. Ze wstępnych badań wynika, że Zatoka Pucka jest akwenem żerowiskowym młodych, jeszcze niedojrzałych płciowo morœwinów (głównie 0-2 letnich). Do tej pory nie stwierdzono, aby walenie te się rozmnażały w polskich wodach, zaobserwowano jednak jedną samicę we wczesnej ciąży oraz jedną w okresie laktacji. Polecamy Rejony Zatoki Puckiej a szczególnie występujące atrakcje w m. Władysławowo, oraz zapoznanie się z bogatą bazą noclegową.

Unikatowy walor przyrodniczy cechuje brzegi i akweny Nadmorskiego Parku. Jest nim występowanie dwóch rodzimych gatunków morskich ssaków: foki szarej (Halichoreus grypus) i morœwina zwyczajnego (Phocoena phocoena). Oba występowały tu licznie, na początku tego wieku były przedmiotem polowań, a zabicie ich premiowano pieniężnie. Do dzisiaj gatunki te są corocznie odnotowywane, lecz nie żyją stale w Zatoce Puckiej. Nim dotknęły je problemy skażeń œrodowiska zostały niemal doszczętnie wytrzebione. Stało się to jeszcze przed II wojną œwiatową. Dziœ foki i morœwiny są zwierzętami chronionymi. Wody Zatoki Puckiej na tle innych rejonów polskiego wybrzeża są przez oba gatunki odwiedzane szczególnie licznie. Są też dowody na okazjonalne występowanie w tym rejonie innych gatunków. Z fok pojawiają się foka obrączkowana (Phoca hispida) i pospolita (Phoca vitulina), a z waleni odnotowano dwukrotnie biełuchę (Delphinapterus leucas), delfina butlonosa (Tursiops truncatus) i delfina bialonosego (Lagenorhynchus albirostris).

Foka Władysławowo kwatery Władysławowo noclegi

Morœwin zwyczajny (Phocoena phocoena) jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków waleni. Szczególnie dotyczy to stad rezydujących w Morzu Bałtyckim i Cieœninach Duńskich. Morœwiny zasiedlają głównie zachodnią częœć Bałtyku, w polskich wodach centrum ich występowania jest Zatoka Pucka. Gatunek ten należy do najmniejszych przedstawicieli waleni. Większoœć dorosłych Morœwin nie dorasta 1,80 cm, aich maksymalna długoœć wynosi 2 metry. Samice są nieco większe od samców.Ciężar ich wynosi od 45 do 70 kg. W wodach europejskich żyją około 15 lat, œrednio dożywają około 7-8 lat. Matka wydaje na œwiat mlode co dwa lata, a ciąża trwa 11 miesięcy. Rozród odbywa się od maja do sierpnia, a laktacja trwa zwykle do 6-8 miesięcy. Zapraszamy nad Zatokę Pucką i korzystania z bogatej bazy noclegowej Władysławowa.

Wyk. mat.A.Janty

Norka amerykańska Władysławowo kwatery władysławowo noclegi

Norka amerykańska osiedla się w pobliżu Władysławowa. Na terenie Parku jej obecnoœć stwierdzono m.in. w ujœciu Redy. Żywi się drobnymi ssakami, ptakami, plażami, rybami, nie gardząc też rakami, czy œlimakami. Na rzeczce Czarna Wda w gminie Krokowa kilka lat temu zaobserwowano też wydrę (Lutra lutra), niestety ciągłe płoszenie spowodowało, że opuœciła ten teren i obecnie brak danych o jej występowaniu na terenie Parku.

W latach osiemdziesiątych, na brzegach rzek i Zatoki Puckiej doœć pospolicie występował piżmak (Ondatra zibethi-ca). Ten doœć duży gryzoń (długoœć ciała do 45 cm) pochodzi z Ameryki Północnej. W 1905 roku sprowadzono go do Czechosłowacji, gdzie się doskonale zaaklimatyzował i skąd zaczął się szybko rozprzestrzeniać. W 1929 roku przekroczył granice Polski i obecnie występuje na terenie całego kraju. Liczebnoœć piżmaka na terenie Parku, podobnie jak w wielu innych rejonach kraju, wyraŸnie spadła. Wiązane jest to między innymi ze wzrostem liczebnoœci norki amerykańskiej, która prawdopodobnie stała się głównym drapieżcą ograniczającym liczebnoœć piżmaka. Podobnym do piżmaka, choć mniejszym gatunkiem jest karczownik ziemnowodny (Arvícola terrestris). Tak jak poprzedni gatunek, zamieszkuje on brzegi wód, choć można też go spotkać na wilgotnych łąkach i na obrzeżach lasów. Niedaleko występowania tego gatunku znajduje się miejscowoœć Władysławowo.

Oba gatunki Karczownik kopią nory w pobliżu zbiorników wodnych z wejœciami umieszczonymi zazwyczaj pod powierzchnią wody. Żywią się przede wszystkim pokarmem roœlinnym, większoœć pokarmu zdobywając w wodzie. W lasach i parkach spotyka się wiewiórkę (Sciurus vulgaris), pospolitego i ogólnie znanego gryzonia o nadrzewnym trybie życia. Jest aktywna w dzień, a w nocy chroni się w dziuplach lub w gniazdach, które buduje sama albo przerabia gniazda ptaków dodając im daszek i wyœcielając je mchem. Na terenie Parku nie prowadzono badań nad występowaniem drobnych ssaków. We Władysławowie prowadzone są usługi kwaterodawcze, pokoje Władysławowo.

Niedaleko Władysławowa znajduję się Nadmorski Park Krajobrazowy. Zamieszkuje nory, choć zazwyczaj nie kopie ich sam, najczęœciej zajmując je po lisie lub borsuku.

Na terenie Parku bogato reprezentowane są łasicowate.

Borsuk Władysławowo noclegi kwatery

Największym przedstawicielem tej rodziny jest borsuk (.Meles meles), zamieszkujący tereny leœne, najchętniej w pobliżu łąk lub pól. Za wyjątkiem kilkudniowego okresu godowego, jest samotnikiem i prowadzi zmierzchowo-nocny tryb życia. Kopie nory o skomplikowanym systemie korytarzy, z kilkoma wejœciami i obszerną komorą lęgową. Spotkać go można m.in. na obrzeżu Bielawskich Błot. Jest wszystkożerny. Pozostałe gatunki z tej rodziny polują przede wszystkim na drobne kręgowce. Zjadają też jaja ptaków. Latem i jesienią uzupełniają dietę owocami. Tchórz (Mustela puto.-ius) i kuna domowa (Martes foina) osiedlają się chętnie w pobliżu zabudowań, polując tam na myszy i szczury. Gronostaj (.Mustela erminea) i kuna leœna (.Martes martes) unikają raczej sąsiedztwa siedzib ludzkich, zamieszkując lasy liœciaste i mieszane. Zachęcamy do skorzystania z noclegów Władysławowo. Gronostaja spotyka się także w zaroœlach nadwodnych i zakrzewieniach œródpolnych. Niekiedy też w poszukiwaniu gryzoni odwiedza zabudowania gospodarcze. Na terenie parku widuje się go w rejonie Bielawskich Błot i w okolicy ujœcia Redy. Najmniejszym przedstawicielem łasicowatych i jednoczeœnie najmniejszym ssakiem drapieżnym w Polsce jest łasica (Mustela nivalis). Zamieszkuje brzegi lasów, pola uprawne, parki i zaroœla. Jest pospolita na terenie całego Parku i jego otuliny.

Stosunkowo nowym elementem fauny Parku jest norka amerykańska (Mustela vison). Pojawiła się ona w Polsce w latach szeœćdziesiątych XX w. W Europie trzymano ją jako zwierzę fermowe począwszy od 1925 roku. Zbiegłe z hodowli osobniki dały początek dzikim populacjom. Ponadto w latach trzydziestych norka amerykańska była szeroko aklimatyzowana w wielu krajach Europy Œrodkowej i Skandynawii. Teraz żyją one w okolicach Władysławowa.