Występująca wszelkiego rodzaju roślinność nadmorskich wydm.
Tereny obszarów najbardziej zróżnicowanych przyrodniczo i krajobrazowo, leżące w obszarach Narodowego Parku Krajobrazowego w Gdańsku obejmują tereny między innymi /Redy, Dębki, Białogóra, Karwia, Karwińskie błota, Ostrowo, Jastrzębia Góra, Rozewie, Władysławowo, Zatoka Pucka, Półwysep Helski w tym Chałupy, Kuźnica, Jastarnia, Jurata i Hel i wiele innych miejscowości/. Pokoje Władysławowo.
Charakter flory
Obecna flora lądowej części Parku składa się zarówno z gatunków rodzimych, jak i antropofitów – roślin geograficznie obcych, przywiezionych przez człowieka z innych regionów lub kontynentów, w różnym czasie i w różnym stopniu zadomowionych. Podobną cechę wykazuje roślinność tworząca zarówno zbiorowiska całkowicie naturalne, jak i półnaturalne czy synantropijne. Szata roślinna jest więc wypadkową naturalnych sił przyrody i działalności człowieka.
Walory przyrodnicze
Najbardziej poznaną grupą roślin w Parku są rośliny kwiatowe – stanowiące wyłączny lub przewodni składnik wszystkich zbiorowisk. Całość flory kwiatowej szacuje się na 700–800 gatunków; oprócz tego stwierdzono tu co najmniej 20 gatunków paprotników. Bardzo bogata jest również flora mszaków, uczestnicząca w niemal wszystkich zbiorowiskach, choć nadal słabo zbadana. Jedną z najważniejszych cech jest ogromne bogactwo gatunkowe.
Obok roślin kluczową rolę w zbiorowiskach odgrywają porosty – dawniej uznawane za element flory, dziś klasyfikowane w odrębnym królestwie grzybów, na równi z roślinami i zwierzętami. Występują na ziemi w różnych typach zbiorowisk naziemnych oraz epifitycznie – na korze drzew, na głazach i murach. Ich różnorodność gatunkowa zależy w dużej mierze od przymorskiego, wilgotnego klimatu.
Zróżnicowanie ekologiczne
Wybitne zróżnicowanie ekologiczne flory wynika z istnienia naturalnych i wtórnych siedlisk, m.in.:
-
wydm i klifów nadmorskich,
-
podmokłych solnisk przybrzeżnych,
-
brzegów rzecznych.
Dzięki temu, oprócz roślin powszechnych w Polsce lub na Pomorzu, w Parku występują gatunki specyficzne dla wąskiej strefy brzegowej, np. piaskownica zwyczajna (Ammophila arenaria), lnica wonna (Linaria odorata), groszek nadmorski (Lathyrus maritimus) czy mikołajek nadmorski (Eryngium maritimum). Na klifach występuje srebrzystoszary krzew rokitnik zwyczajny (Hippophae rhamnoides). W solniskach zaś rosną halofity: babka nadmorska (Plantago maritima), koniczyna rozdęta (Trifolium fragiferum), jarnik solankowy (Samolus valerandi), miecznik nadmorski (Glaux maritima) czy sit Gerarda (Juncus gerardii).
Gatunkami charakterystycznymi dla piaszczystych muraw klifowych są m.in. koniczyna łąkowa Trifolium pratensessp. maritima i przelot zwyczajny Anthyllis vulnerariassp. maritima. Ten ostatni, gdy występuje licznie, nadaje klifom specyficzny urok dzięki biało-żółtym, owłosionym i zebranym w główki kwiatom, podobnie jak u koniczyny. Zbiorowisko roślin zielonych z reguły stanowią krótkotrwałe stadia rozwoju roślinności klifowej i tylko tam, gdzie podłoże nie zostanie ustabilizowane, mogą utrzymywać się przez dłuższy czas.
Wyk. mat. NPK. Pr. zb. A. Janty